رحمت خداوند به حدی است که به تصور انسان ها نمی آید. نعمت های خداوند که بدون حساب و کتاب به همه مخلوقات اعطا می شود را کسی نمی تواند به شماره آورد. هم کافران عنود و شیاطین ستیزه‌گر از خوان نعمت الهی رزق می خورند و هم دوستان خداوند متعال، از این رو عالم هستی غرق در دریای رحمت الهی است؛ هر چند که گناهان و اشتباهات مخلوقات منجر به نقمت الهی(1) می‌شود، خداوند متعال کسی را در نقمت خلق نکرده است تا ببیند اگر از دوستان پروردگار شد او را نعمت دهد، بلکه رحمت خدایی خداوندگار، همه عالم را فرا گرفته است، «رحمته وسعت فی کل شی» مگر کسی که به خاطر انکار حق و دشمنی و سرکشی نقمت را برای خود بخرد.

نعمت ویژه اولیای الهی

همه در نعمت هستند، اما خداوند نعمتی ویژه و خاص برای کسانی که دوستدار خداوند هستند در دنیا و آخرت قرار داده است. تنها کسانی که به هدایت الهی هدایت شده اند، از این هدایت بهره برده اند. خداوندی که ذات او منزه از بخل است و ذاتش متصف به جود و غنی است و پروردگاری که همیشه افعالش در اوج کمال و اتقان می باشد، نعمتی بزرگ به هدایت شدگان اعطا کرده است، لذا در اعطای این نعمت، بخل در کار نبوده است؛ چرا که بخل صفت نیازمندان است، در حالی که در این رحمت خاصه خداوند، جود و بخشش به معنای واقعی خویش تجلی کرده و خداوند بر زمینیان منت گذاشته و بانویی مجلله را قائم مقام خویش بر روی زمین کرده است.